مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت با درمان فراتشخیصی بر علائم میگرن

مقدمه: میگرن شایع­ترین نوع سردرد مزمن است که عوامل روان­شناختی در ایجاد و تشدید آن نقش اساسی دارند. درمان­های متمرکز بر شفقت و فراتشخیصی در طیف گسترده­ای از اختلالات هیجانی مؤثر بوده­اند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت با درمان فراتشخیصی بر علائم میگرن بود. مواد و روش­ ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی آموزشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش افراد مبتلا به میگرن مراجعه‌کننده به کلینیک مغز و اعصاب صنعت نفت شاهین‌شهر در سال 1396 بودند. تعداد 45 بیمار در دو گروه آزمایش درمان متمرکز بر شفقت (15نفر)، درمان فراتشخیصی (15نفر) و گروه گواه (15نفر) گمارده شدند. گروه‌های آزمایش علاوه بر دارودرمانی، درمان‌های روان‌شناختی متمرکز بر شفقت و فراتشخیصی را در  طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای در دو ماه دریافت کردند و گروه گواه فقط دارودرمانی دریافت می‌کرد. آزمودنی‌ها با استفاده از پرسشنامه سردرد میگرن اهواز Najarian در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری ارزیابی شدند. داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه­گیری مکرر تجزیه‌وتحلیل گردیدند. یافته­ ها: بین میانگین نمره­های پیش­آزمون _ پس­آزمون و پیگیری گروه­های آزمایش و گروه ­گواه تفاوت معنی­داری وجود داشت (001/0>p). مقایسه گروه­های درمانی نشان داد تفاوت معنی­داری بین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت با درمان فراتشخیصی بر علائم میگرن وجود ندارد. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاکی از اثربخشی درمان‌های متمرکز بر شفقت و درمان فراتشخیصی بر کاهش علائم میگرن بود، به نظر می­رسد می­توان از این دو  روش درمان روان‌شناختی در کنار دارودرمانی برای اثربخشی بیشتر در تسکین علائم میگرن بهره برد.